Πριν 2 χρόνια ανακαλύψαμε ότι έχουμε πρόβλημα υπογονιμότητας. Για να βρούμε πιο είναι το πρόβλημα έπρεπε να κάνουμε μια σειρά εξετάσεων. Ξεκινήσαμε με ορμονικές και των 2 συν σπερμοδιάγραμμα. Τις καλύπτει το ΤΕΒΕ με 25% συμμετοχή. Μετά έπρεπε να κάνω σαλπιγγογραφία. Δεν καλύπτετε. Μετά Υστεροσκόπηση. Ούτε αυτή. Μετά Λαπαροσκόπηση (δεν την έκανα. Είναι κάνα τριχίλιαρο). κλπ, κλπ. Βέβαια οι γιατροί σου λένε αν έχεις ιδιωτική ασφάλεια το φτιάχνουμε το πράγμα. Κάνουμε εισαγωγή στο νοσοκομείο (ιδιωτικό πάντα). Λόγω αιμορραγίας και την ώρα που σου κάνω την επέμβαση κόβω κάτι και έτσι δικαιολογούμε στην ασφάλεια την εξέταση ως επέμβαση. Τι λέ ρε. Και που ξέρω εγώ τι θα κόψεις εσύ. Δεν μου φτάνουν αυτά που έχω να μου κάνουν καμιά χειρότερη ζημιά να τρέχω και μην φτάνω μετά.
Δεν γίνονται λοιπόν οι εξετάσεις με το ΤΕΒΕ. Και πως θα δούμε πιο είναι το πρόβλημα ρε παιδιά. ??
Και πως δέχεστε να καλύψετε τα έξοδα τις εξωσωματικής χωρίς εξετάσεις που να αποδεικνύουν ότι υπάρχει πρόβλημα υπογονιμότητας??.
Αμ… Δεν ήξερα δε ρώταγα. Ξεκίνησα. 25% συμμετοχή στα φάρμακα. (600,00 € η συμμετοχή). Την κάνω και πάω στο ΤΕΒΕ να πάρω τα λεφτά.
Ξέρετε πόσα δίνουν?? 350,00 €…..
Γι αυτό δεν τους νοιάζει για τις εξετάσεις. Διότι μια εξωσωματικής κοστίζει τουλάχιστον 2.000,00 € στη ξεφτίλα. Εγώ έδωσα 2.200,00 € . 2 εξωσωματικές με τα φάρμακα και τις εξετάσεις 7.000,00 € μέχρι τώρα. Το ΤΕΒΕ λοιπόν δίνει
350 και καθάρισε. Και γλιτώνουν και το κόστος των εξετάσεων.
Δεν ξέρετε πόσο μαλάκας ένιωσα. Να έχεις φάει τη χυλόπιτα του αρνητικού αποτελέσματος, την ταλαιπωρία που πιστέψτε με είναι πολύ μεγάλη, να έχεις κάνει αιματηρές οικονομίες για να βγάλεις τα έξοδα και να πηγαίνεις να κάτσεις στην ουρά του ΤΕΒΕ για 350 €.
Μετά τη δεύτερη αρχίσαμε να ψαχνόμαστε για δημόσιο νοσοκομείο. Μου σύστησαν 2. Το Αρεταίειο και το Αττικό. Μόνο που οι γιατροί εκεί είναι και σε ιδιωτικά. Εκεί που είναι η κονόμα. Στο δημόσιο τι να βγάλουν. Εδώ μιλάμε για χρυσωρυχεία. Τα πιο πολλά κέντρα εξωσωματικής έχουμε στην Ελλάδα. Και τα λεφτά είναι ασύλληπτα.
Όσοι δεν έχουν΄δεν κάνουν παιδιά. Απλούστατο.
Πέμπτη 17 Απριλίου 2008
Τρίτη 15 Απριλίου 2008
Όπως η τσαπατσούλα νοικοκυρά σκουπίζει και βάζει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί έτσι κι εμείς. Και ξαφνικά μπαίνει μέσα ένας ξένος σκοντάφτει στο εξόγκωμα του χαλιού και βλέπουμε τι έχει από κάτω. Και κανείς δεν ξέρει τίποτα. Κανείς δεν τα έβαλε από κάτω τα σκουπίδια. Κάπως έτσι είναι και η περίπτωση με το ντόπινγκ. Λες και δεν το υποψιαζόμαστε όλοι ότι κάτι τρέχει. Λες και είναι η πρώτη φορά. Λες και δεν χαπακώνονται όλοι παγκοσμίως. Οι Έλληνες δημοσιογράφοι ανακάλυψαν την Αμερική. Και προσπαθούν να μας πείσουν ότι τι?? Δεν ξέρανε λέει οι αθλητές τι τους έδιναν. Και καλά δεν ξέρανε. Δεν καταλάβαιναν ότι κάτι τρέχει. Είναι δυνατόν.
Τι μια μέρα σηκώνω 100 κιλά και την δεύτερη 150 και τι φαντάζομαι δηλαδή. Ότι και γαμώ την προπόνηση που έκανα. Δεν καταλαβαίνουν το σώμα τους, δεν ξέρουν τις δυνάμεις τους. Και ο προπονητής δεν βλέπει τι γίνεται. Δεν ήξερε κι αυτός τίποτα? Αλλά πώς να πάει ο χριστιανός στην ολυμπιάδα άμα βλέπει ότι δεν έχει καμία τύχη. Πως θα γυρίσει χωρίς μετάλλια. Αφού ο Έλληνας άμα πάρει μια φορά μια διάκριση, από τον αθλητισμό μέχρι τη Eurovision την κατοχυρώνει. Μια φορά πρώτος πάντα πρώτος. Για τόλμα να την χάσεις την πρωτιά. Με τις πέτρες θα σε πάρουν.
Και δήθεν μου τάχα μου μας έπιασε ο πόνος για την υγεία των αθλητών. Ε λοιπόν ξέρετε κάτι, κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι δεν ξέρουν. Για να μη πω ότι άμα δεν τους δώσουν το ζητάνε από μόνοι τους. Και ξέρουν και τις συνέπειες πολύ καλά.
Και τις ξέρουμε κι εμείς. Αλλά άμα φέρουν μετάλλιο δεν μας νοιάζει. όπως δεν τους νοιάζει κι αυτούς. Το θέμα είναι να μην σε πιάσουν και γίνεις ξεφτίλα. Κι εμείς τώρα γίναμε. Όπως γίναμε και το 2004 με τι Κεντέρη και τη Θάνου. Αυτό μας πειράζει. Που τους έβλεπες δίπλα δίπλα και δεν ήξερες ποίος είναι ο άντρας και ποια η γυναίκα.
Κάνα άλλο θέμα δεν υπάρχει ρε παιδιά. Τα άλλα τα έχουμε λύσει και το μόνο μας πρόβλημα είναι ότι 11 αθλητές της άρσης βαρών παίρνουν αναβολικά. Όλοι παίρνουν παντού. Και ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Πάμε παρακάτω παρακαλώ??
Τι μια μέρα σηκώνω 100 κιλά και την δεύτερη 150 και τι φαντάζομαι δηλαδή. Ότι και γαμώ την προπόνηση που έκανα. Δεν καταλαβαίνουν το σώμα τους, δεν ξέρουν τις δυνάμεις τους. Και ο προπονητής δεν βλέπει τι γίνεται. Δεν ήξερε κι αυτός τίποτα? Αλλά πώς να πάει ο χριστιανός στην ολυμπιάδα άμα βλέπει ότι δεν έχει καμία τύχη. Πως θα γυρίσει χωρίς μετάλλια. Αφού ο Έλληνας άμα πάρει μια φορά μια διάκριση, από τον αθλητισμό μέχρι τη Eurovision την κατοχυρώνει. Μια φορά πρώτος πάντα πρώτος. Για τόλμα να την χάσεις την πρωτιά. Με τις πέτρες θα σε πάρουν.
Και δήθεν μου τάχα μου μας έπιασε ο πόνος για την υγεία των αθλητών. Ε λοιπόν ξέρετε κάτι, κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι δεν ξέρουν. Για να μη πω ότι άμα δεν τους δώσουν το ζητάνε από μόνοι τους. Και ξέρουν και τις συνέπειες πολύ καλά.
Και τις ξέρουμε κι εμείς. Αλλά άμα φέρουν μετάλλιο δεν μας νοιάζει. όπως δεν τους νοιάζει κι αυτούς. Το θέμα είναι να μην σε πιάσουν και γίνεις ξεφτίλα. Κι εμείς τώρα γίναμε. Όπως γίναμε και το 2004 με τι Κεντέρη και τη Θάνου. Αυτό μας πειράζει. Που τους έβλεπες δίπλα δίπλα και δεν ήξερες ποίος είναι ο άντρας και ποια η γυναίκα.
Κάνα άλλο θέμα δεν υπάρχει ρε παιδιά. Τα άλλα τα έχουμε λύσει και το μόνο μας πρόβλημα είναι ότι 11 αθλητές της άρσης βαρών παίρνουν αναβολικά. Όλοι παίρνουν παντού. Και ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Πάμε παρακάτω παρακαλώ??
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
