Fort Boyard

Fort Boyard
Και δεν αναφέρομαι στο γνωστό παιχνίδι αλλά στους δρόμους της Αθήνας.
Τι να μας πει δηλαδή το Fort Boyard. Έχεις ξεκινήσει ποτέ πρωί να φτάσεις από τη Νίκαια στο κέντρο. Εκεί να δεις δοκιμασίες, γρίφους και εμπόδια. Πρέπει να έχεις σχέδιο και μια χούφτα lexotanil στη τσέπη.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Κατεβαίνω από το σπίτι και βάζω μπροστά το μηχανάκι. Δεν το ζεσταίνω γιατί η μπόχα από τα σκουπίδια δεν αντέχετε και δεν μπορώ να κρατήσω την αναπνοή μου πολύ ώρα. Αυτό όχι μόνο τώρα που έχουν απεργία. Στη Νίκαια γενικά υπάρχει ένα θέμα με τα σκουπίδια. Τα μαζεύουν όποτε νομίζουν, όποτε μπορούν, όποτε δεν βαριούνται …
Λίγο πιο κάτω υπάρχει μια οικοδομή στα μπετα έχουν κλείσει το δρόμο χωρίς καμία προειδοποίηση και σε αφήνουν να περάσεις μόνο όταν τους απειλήσεις ότι θα καλέσεις το 100. Βλέπετε δεν είναι και τόσο νόμιμη η οικοδομή. Ο καθένας κάνει ότι γουστάρει και κανείς δεν κάνει καταγγελία διότι μια γειτονιά είμαστε βρε αδελφέ. Μη κράζουμε όμως μόνο το Μαγγίνα και τους φίλους του. Στη γειτονιά μου 1 στα 2 σπίτια έχει τόσες παρανομίες που απορώ για πιο λόγο υπάρχουν οι πολεοδομίες.
Βγαίνω στη Γ. Λαμπράκη. Κόλαση. Από το Κερατσίνι ξεκινάει το μποτιλιάρισμα. Και τα φανάρια λειτουργούν γιατί αν είναι σβηστά φτάνει στο Πέραμα η ουρά. Έχουν ψιλοτρακάρει ένα φορτηγό με ένα ΙΧ. Από αυτά τα χαμηλωμένα με τις αεροτομές και τις τεράστιες ζάντες
Που περνάνε χειμώνα καλοκαίρι , μέρα ή νύχτα με τα παράθυρα ανοικτά και το stereo στη διαπασών. Τα έχουν αφήσει στο δρόμο και περιμένουν την τροχαία. έχουν κλείσει βέβαια το μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου και μόνο τα μικρά αυτοκίνητα περνάνε. Τα λεωφορεία δεν χωράνε. Τα μηχανάκια πάμε από το πεζοδρόμιο. Πρέπει να με έχουν βρίσει όλες οι γριές του Κορυδαλλού τα τελευταία 10 χρόνια.
Συνεχίζω και φτάνω Πειραιώς. Όταν το μποτιλιάρισμα ξεκινάει από το Γκάζι πράγμα που σημαίνει ότι κάπου στην Ομόνοια έχει πορεία. Και εδώ ξεκινάνε τα δύσκολα διότι την κυκλοφορία ρυθμίζει η Ελληνική Αστυνομία. Ο τρόπος απλός. Κλείνουμε τους δρόμους γύρω-γύρω από το κέντρο και αφήστε μας ήσυχους. Με τους μισθούς πείνας που παίρνουμε τι θέλετε?? Σωστό κι αυτό αλλά μήπως να κάτσετε σπίτι σας και να μας αφήσετε να βρούμε άκρη μόνοι μας. Διότι το πτωχό μου μυαλό δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ενώ η πορεία είναι στην Ομόνοια δεν μας αφήνετε να πάμε στο Σύνταγμα. Εντάξει δε λέω να απεργήσουν οι άνθρωποι και να κάνουν και πορεία. Εγώ που δεν απεργώ γιατί δεν πρέπει να πάω στη δουλεία μου. Σκασίλα του του μπάτσου. Δεν πάει κανείς πουθενά. Βέβαια όλοι βρίσκουν κάποιο τρόπο να πάνε εκεί που θέλουν από πεζοδρόμια, ανάποδα σε μονόδρομους
Σιγά μη δε βρει ο Έλληνας πατέντα να κάνει αυτό που θέλει. Και αυτό που θέλει ο Έλληνας είναι να κάνει αυτό που γουστάρει και χέστηκε για τους άλλους.
Γι αυτό έχουμε γίνει έτσι μπουρδέλο (μετά συγχωρήσεως) Γιατί ο καθένας κάνει ότι γουστάρει Κι όπως γουστάρει. Και το Θεϊκό είναι ότι τσαντίζετε με τους άλλους (τους αναίσθητους) που κάνουν το ίδιο.
Αυτοί που παρκάρουν παράνομα με αυτούς που διπλοπαρκάρουν, αυτοί που λαδώνονται με αυτούς που παίρνουν φακελάκια, αυτοί που βάζουν μουσική στη διαπασών στο σπίτι με αυτούς που περνάνε το βράδυ με το αυτοκίνητο και τρίζουν τα τζάμια από τα μπάσα κλπ, κλπ, κλπ
Μόνοι μας την κάναμε τη ζωή μας έτσι. Γι αυτό μην ακούσω κανένα να διαμαρτύρεται γιατί αααααααα!!!!

Πόλεμος για το νερό

Η παρακάτω ιστορία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα.
Δεν υπάρχουν ονόματα γιατί δεν τα θυμάμαι όλα και γι αυτό αποφάσισα να μην βάλω κανένα , τα πρόσωπα όμως είναι υπαρκτά .(ζουν ανάμεσα μας που λέει και ο Liako)
Δεν είναι Ελοχιμ ούτε Νεφελίμ. Είναι έλληνες πολίτες.
Στο οικισμό Αγ. Νικήτας 5 χλμ. Πριν τον Αγ. Κωνσταντίνο. 400 σπίτια.
Καμιά 50 «νόμιμα» από το νόμο Τρίτση. Τα άλλα παράνομα. Σχεδόν όλα με ρεύμα.. Πως. Έλα τώρα που δεν ξέρεις!!. Τι τους λείπει? Νερό.
Είχαν νερό. Κάθε σπίτι δική του Γεώτρηση. Μιλάμε για πολύ νερό η περιοχή. Είχαν όμως και βόθρους. Αυτούς τους πλαστικούς που ανοίγεις μια τρύπα και τους φυτεύεις και κάθε φθινόπωρο πρέπει να τους αδειάσεις.
Έλα μωρέ τώρα που θα αδειάζουμε βόθρους. Κάνε μια τρύπα να αδειάζει μόνος του.
Όπως καταλαβαίνετε το νερό έγινε αρωματικό και με πολλούς μικροσκοπικούς κατοίκους.
Οι άνθρωποι λοιπόν εκεί, που είχαν κάνει κι ένα σύλλογο Εξωραϊστικό και πολιτιστικό σαν κι αυτούς που επιδοτούσε ο Ζαχόπουλος (κάτι περιμένανε κι αυτοί αλλά δεν προλάβανε) και κάνανε διάφορα κουλά. Βάλανε ας πούμε παγκάκια και φοίνικες στην παραλία. Και καλά τα παγκάκια. Τους Φοίνικες. Όλα τα είχε η Μαριωρή οι Φοίνικες της έλειπαν. Anyway. Μέσα σε όλα αυτά αποφασίσανε να κάνουν κάτι για το νερό.
Βρήκανε έναν τύπο που είχε χωράφι με γεώτρηση στο βουνό (που δεν έχει βόθρους)
Βρήκανε κι έναν εργολάβο και άρχισαν να μαζεύουν λεφτά για να φτιάξουν σύστημα ύδρευσης. Βρήκανε και φύλακα για τις εγκαταστάσεις. Δυστυχώς όμως δεν συμφωνούσαν όλοι με αυτό το «έργο πνοής για τον τόπο και τους κατοίκους».
Κι εδώ που τα λέμε δίκιο είχαν. Κι άμα σου λέει αύριο στερέψει το πηγάδι αυτουνού τι να τους κάνω εγώ τους σωλήνες. Και ποιος μου εγγυάται ότι το νερό θα είναι καλό κλπ.
Αυτοί που δεν συμφωνούσαν λοιπόν πήγαν στον Δήμαρχο του Αγίου (μεγάλη η χάρη του) και του ζήτησαν ύδρευση. Αυτός συμφώνησε. Άλλωστε όλες αυτές οι οικογένειες κάθε καλοκαίρι στο δήμο του ψώνιζαν, έτρωγαν και διασκέδαζαν. Το ήθελαν και οι επαγγελματίες της περιοχής. Ξεκίνησε λοιπόν το έργο.
Τι ήθελε και ξεκίνησε. Χαμός. Αυτοί που είχαν μαζέψει τα λεφτά για το ιδιωτικό έργο έπρεπε να τα επιστρέψουν. Που ήταν όμως τα λεφτά οεο?? Άντε να το δω καλοπροαίρετα. Τα δώσαμε στον εργολάβο. Και σιγά μην τα δώσει πίσω. Άσε που θα κάνει μήνυση γιατί είχε ψωνίσει για το έργο τους σωλήνες και του μείνανε λέει.
Ούτε ο πόλεμος των Rose δεν ήταν τόσο άγριος. Μηνύσεις, δικαστήρια, αλληλοκατηγορίες. Πανικός. Ο δήμαρχος έξω από όλα αυτά όμως τα κανόνισε όλα και ξεκίνησε. Και μια ωραία πρωία να και οι μπουλντόζες. Χαρά ο κόσμός. Του χρόνου θα έχουμε νερό. Τέρμα τα εμφιαλωμένα και τα μπετόνια πηγαινέλα στο χωριό.
Δύο μέρες δουλέψανε οι μπουλντόζες. Κάποιοι κάνανε μήνυση στο Δήμαρχο ότι βάζει νερό σε παράνομο οικισμό (καταλάβατε ποιοι) σε δασική περιοχή. (χωράφια είναι αλλά σε αυτή τη χώρα ότι δηλώσεις είσαι, οπότε…)
Λες και τα δικά τους τα σπίτια είναι αλλού!!
Του ήρθε κεραμίδα του Δημάρχου. Και όπως ήταν φυσικό τα πήρε στο κρανίο ο Χριστιανός και τα σταμάτησε όλα. Παράλογο??? Μπα.
Ακόμα τρέχουν στα δικαστήρια. Έχουν δύο συλλόγους, πολλές μηνύσεις κόντρες και καδγάδες
Και βέβαια δεν έχουν νερό.
Greece 12 points!!

Απόπειρα πρώτη

Χαιρετώ τους απανταχού blogers και συστήνομαι. Σουβλίτσα. Οι μεγαλύτεροι θα την θυμάστε. Από τότε που η τηλεόραση είχε μόνο δύο κανάλια, ήταν μαυρόασπρη και δεν ήμασταν ακόμη εξαρτημένοι από αυτήν. Μόλις τελείωνε ο Μαρμπαμυτούσης βγαίναμε στο δρόμο και παίζαμε. Σουβλίτσα λοιπόν γιατί μου φέρνει ένα χαμόγελο όταν τη σκέφτομαι.
Θα μου πεις υπήρχε λιγότερη πληροφόρηση τότε ναι αλλά και λιγότερη αηδία και το σπουδαιότερο περισσότερη σκέψη. Τουλάχιστον έτσι νομίζω. Κι αν νοσταλγώ εκείνα τα χρόνια ο μόνος λόγος είναι αυτός. Οι έλληνες χρησιμοποιούσαν το μυαλό τους. Σήμερα τρέχουμε πανικόβλητοι από το πρωί έως το βράδυ και η «μασημένη» σκέψη μας είναι εύκολη, γρήγορη και κυρίως ανώδυνη. Το τέλος της σκέψης.
Αυτό είναι το πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδας. Γίναμε οι έλληνες ένας λαός που άγετε και φέρετε από τα κανάλια. Πολιτικές πεποιθήσεις, life style, καθημερινότητα.
Όλα ένα όμορφο πακετάκι, το παίρνεις και πορεύεσαι. Διότι τι να την κάνεις τη ζωή χωρίς το τζιπ το 2λιτρο, ξέρετε από αυτά που καίνε 10 λίτρα βενζίνη το μέτρο, και χωρίς Kelly bag. Μια τσάντα 5.000 € και λίγα λέω. Αφού το είπε ο στυλίστας του πρωινάδικου ότι είναι απαραίτητη για κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της. Εγώ δηλαδή που δεν έχω αυτοσεβασμός 0.
Οι περισσότεροι έχουν γίνει οικολόγοι (στα λόγια) γιατί είναι της μόδας.
Να σώσουμε τον πλανήτη. Αλλά επειδή κοντά στο σπίτι μου δεν έχει κάδο ανακύκλωσης και που να τρέχω τώρα με τις γόβες στα χωράφια. (είναι και το τζιπ που καίει πολύ και η βενζίνη ακρίβυνε, είναι και μεγάλο που να το παρκάρω)
Κι επειδή ο Αχόρταγος είναι και ακριβός και μπανάλ, σε κείνο το αυθαίρετο που έχουμε στον Άγιο Κωνσταντίνο,δεν αδειάζουμε το βόθρο. Κάνουμε μια τρυπούλα και αδειάζει αυτόματα. Τώρα το ότι μολύνεται ο υδροφόρος ορίζοντας δεν είναι και πολύ σοβαρό αφού εμείς στη Αθήνα πίνουμε από το Μαραθώνα.
(το παραπάνω είναι πραγματικό παράδειγμα, συμβαίνει εν έτη 2008 στον οικισμό Αγ. Νικήτα έξω από το Αγ. Κωνσταντίνο).
Για να μην αναφέρω κάτι σιχαμένα πεύκα στο οικόπεδο που την Άνοιξη γεμίζαμε κάμπιες. Μπιαχ. Τα κόψαμε και βάλαμε ωραιότατες τέντες.
Κλούβιοι γίναμε.
Θα μου πεις μια ανισορροπία την είχαμε στα γονίδια από αρχαιοτάτων χρόνων αλλά
Λες ρε γαμώτο από τότε μέχρι τώρα με τόσο μπαστάρδεμα αυτό το σιχαμένο το γονίδιο δεν μπορούσε να εκλείψει. Μπα. Αυτό μου φαίνεται γίνεται όλο και ισχυρότερο.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν το παλεύουμε.
Αφεθήκαμε στους Θέμους και στους στους Μάκηδες, στις πρωινατζούδες και τα μεσημεριανά. Μάθαμε να τους ακούμε και να συμφωνούμε και μετά γυρνάμε πλευρό και κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και ονειρευόμαστε διακοπές στο Bali και την καινούργια collection του Gavali.
Γαμώτο μας!!!