Απόπειρα πρώτη

Χαιρετώ τους απανταχού blogers και συστήνομαι. Σουβλίτσα. Οι μεγαλύτεροι θα την θυμάστε. Από τότε που η τηλεόραση είχε μόνο δύο κανάλια, ήταν μαυρόασπρη και δεν ήμασταν ακόμη εξαρτημένοι από αυτήν. Μόλις τελείωνε ο Μαρμπαμυτούσης βγαίναμε στο δρόμο και παίζαμε. Σουβλίτσα λοιπόν γιατί μου φέρνει ένα χαμόγελο όταν τη σκέφτομαι.
Θα μου πεις υπήρχε λιγότερη πληροφόρηση τότε ναι αλλά και λιγότερη αηδία και το σπουδαιότερο περισσότερη σκέψη. Τουλάχιστον έτσι νομίζω. Κι αν νοσταλγώ εκείνα τα χρόνια ο μόνος λόγος είναι αυτός. Οι έλληνες χρησιμοποιούσαν το μυαλό τους. Σήμερα τρέχουμε πανικόβλητοι από το πρωί έως το βράδυ και η «μασημένη» σκέψη μας είναι εύκολη, γρήγορη και κυρίως ανώδυνη. Το τέλος της σκέψης.
Αυτό είναι το πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδας. Γίναμε οι έλληνες ένας λαός που άγετε και φέρετε από τα κανάλια. Πολιτικές πεποιθήσεις, life style, καθημερινότητα.
Όλα ένα όμορφο πακετάκι, το παίρνεις και πορεύεσαι. Διότι τι να την κάνεις τη ζωή χωρίς το τζιπ το 2λιτρο, ξέρετε από αυτά που καίνε 10 λίτρα βενζίνη το μέτρο, και χωρίς Kelly bag. Μια τσάντα 5.000 € και λίγα λέω. Αφού το είπε ο στυλίστας του πρωινάδικου ότι είναι απαραίτητη για κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της. Εγώ δηλαδή που δεν έχω αυτοσεβασμός 0.
Οι περισσότεροι έχουν γίνει οικολόγοι (στα λόγια) γιατί είναι της μόδας.
Να σώσουμε τον πλανήτη. Αλλά επειδή κοντά στο σπίτι μου δεν έχει κάδο ανακύκλωσης και που να τρέχω τώρα με τις γόβες στα χωράφια. (είναι και το τζιπ που καίει πολύ και η βενζίνη ακρίβυνε, είναι και μεγάλο που να το παρκάρω)
Κι επειδή ο Αχόρταγος είναι και ακριβός και μπανάλ, σε κείνο το αυθαίρετο που έχουμε στον Άγιο Κωνσταντίνο,δεν αδειάζουμε το βόθρο. Κάνουμε μια τρυπούλα και αδειάζει αυτόματα. Τώρα το ότι μολύνεται ο υδροφόρος ορίζοντας δεν είναι και πολύ σοβαρό αφού εμείς στη Αθήνα πίνουμε από το Μαραθώνα.
(το παραπάνω είναι πραγματικό παράδειγμα, συμβαίνει εν έτη 2008 στον οικισμό Αγ. Νικήτα έξω από το Αγ. Κωνσταντίνο).
Για να μην αναφέρω κάτι σιχαμένα πεύκα στο οικόπεδο που την Άνοιξη γεμίζαμε κάμπιες. Μπιαχ. Τα κόψαμε και βάλαμε ωραιότατες τέντες.
Κλούβιοι γίναμε.
Θα μου πεις μια ανισορροπία την είχαμε στα γονίδια από αρχαιοτάτων χρόνων αλλά
Λες ρε γαμώτο από τότε μέχρι τώρα με τόσο μπαστάρδεμα αυτό το σιχαμένο το γονίδιο δεν μπορούσε να εκλείψει. Μπα. Αυτό μου φαίνεται γίνεται όλο και ισχυρότερο.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν το παλεύουμε.
Αφεθήκαμε στους Θέμους και στους στους Μάκηδες, στις πρωινατζούδες και τα μεσημεριανά. Μάθαμε να τους ακούμε και να συμφωνούμε και μετά γυρνάμε πλευρό και κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και ονειρευόμαστε διακοπές στο Bali και την καινούργια collection του Gavali.
Γαμώτο μας!!!